Słowiańska Kraina Elfów
Kiedy czytamy powieść fantasy zachwycając się wspaniałymi opisami elfich królestw, duchowym pięknem i czystością elfów, kiedy budzi się w nas tęsknota za tymi fantastycznymi krainami zamieszkałymi przez ten niezwykły lud pomyślmy o tym, że jeszcze niecały tysiąc lat temu bardzo podobna kraina istniała na naszych ziemiach, a nasi przodkowie byli niezwykle podobni elfom opisywanym na kartach tych powieści.
1. Harmonia z Naturą
Słowianie tak samo jak i Elfy żyli w harmonii z naturą, kochali lasy, czcili przyrodę i kochali piękno. Podobna była również ich struktura społeczna – struktura rodowa.
Żywiły ich lasy, które uwielbiali, a uprawa roli nie przypominała tej jaką znamy z innych kultur. Pozostawała w harmonii z naturą, nie niszcząc środowiska. Opierała się na niewielkich rozproszonych pośród lasów polach, nie powodując zniszczeń i zaburzeń środowiska typowych dla innych systemów.
2. Dobroć, szlachetność i gościnność
Na typową dla elfów dobroć i szlachetność przewyższającą inne ludy zwracali uwagę wszyscy opisujący słowiańszczyznę.
Helmod poświadcza:
„Posiadają oni wiele cnót przyrodzonych. Są bowiem nadmiernie gościnni, a rodzicom swoim nadzwyczajna cześć wyrządzają. Nie ma też ani jednego ubogiego ani żebraka między nimi. Skoro bowiem którego choroba osłabi, lub starość sił pozbawi, oddają go pod opiekę spadkobiercy, a ten z największą ludzkością o niego ma staranie (…) nie masz w świecie gościnniejszego narodu od Słowian.”
Adam z Bremy w XI w pisze: „Co do obyczajów i gościnności nie znalazłbyś narodu, który by zacniejszym był i dobrotliwszym.”
Z tych i innych relacji dotyczących Słowian wyłania się obraz ludu z natury dobrego pod każdym względem w dobroci górującym nad innymi ludami dokładnie tak jak przedstawia się w literaturze fantasy Elfów.
3. Nie tylko dusza, ale i ciało
Nie tylko przymioty ducha elfów zadziwiająco pasują do Słowian, podobnie jest z przymiotami ciała. Elfy słyną ze swej siły i wytrzymałości a także są wysocy. Podobnie Słowianie o czym zaświadcza Prokop w VI w pisząc o Słowianach: „Każdy bowiem jest słusznego wzrostu i bardzo silny”. Potwierdza to cesarz Maurycjus w VII słowami:
„Znoszą cierpliwie mróz i gorąco, obnażenie ciała i niedostatek żywności” Witukind w X w pisze: „Jest to lud twardy i pracowity (…) a co dla naszych zbytnim się zda ciężarem, Słowianie za igraszkę sobie to mają”
4. Dzieci Bogów
Podobnie jak Elfy Słowianie byli ukochanymi dziećmi Bogów, którzy obdarzali ich błogosławieństwami i szczęściem, a ci odwdzięczali się im miłością oddaniem i adoracją co rusz urządzając uroczystości i zabawy ku czci Bogów, wyrażając swą wdzięczność radosnym ucztowaniem śpiewem i tańcem. Nic więc dziwnego, że wiele ludów przejmowało ich kulturę i asymilowali się z tymi ukochanymi dziećmi bogów.
Kiedy zatem zaczytujecie się w cudownych powieściach fantasy i tęsknicie do elfich krain, przypomnijcie sobie, że w Waszych żyłach płynie krew słowiańskich przodków, tak podobnych do tych magicznych stworzeń.
Może myśląc o tym, że jesteśmy potomkami tak wspaniałej i niezwykłej rasy obudzimy w sobie potrzebę, aby stać się lepszymi ludźmi, bardziej podobnymi kto tych, których dziedzictwo płynie w naszych żyłach. Być może pamięć o naszych przodkach sprawi, że Elfia– Słowiańska część naszej duszy ponownie wróci do życia uświadamiając nam kim naprawdę jesteśmy.